Βασίλης Τσίγκας
Πλατεία Κλαυθμώνος, μεσημέρι Κυριακής 28 Δεκεμβρίου. Ο Σπύρος Πολυχρονόπουλος ελέγχει για τελευταία φορά το βύσμα στην ηλεκτρική κιθάρα του κι αρχίζει να παίζει το reef για το «Disco». «Πάντα θέλω να κάνω μια τελευταία πρόβα τα μεσημέρια πριν τα live. Δεν είναι ακριβώς θέμα γουριού, αλλά περισσότερο θέμα άγχους. Θέλω να είμαι σίγουρος πως τα πάντα θα πάνε όπως πρέπει». Σε λίγες ώρες, ο Σπύρος μαζί με τους υπόλοιπους τρεις των «Προφίλ», θα παίξουν για μία ακόμη φορά στο «Afterdark» στα Εξάρχεια. «Όντως, είναι λίγο μικρό το μαγαζί, όμως τουλάχιστον το γεμίζουμε. Στην κατάσταση που είμαστε αυτή τη στιγμή, δεν γίνεται να έχουμε περισσότερες απαιτήσεις», μου λέει, καθώς κατεβαίνουμε τις κυλιόμενες σκάλες στη στάση του μετρό στο Σύνταγμα.
Επόμενος σταθμός η καφετέρια του Θέμη στην πλατεία Βαρνάβα στο Παγκράτι. Το τελετουργικό των «Προφίλ» δεν αλλάζει ποτέ, πριν από κάθε ζωντανή εμφάνισή τους. «Καφές και διεξοδική κουβέντα του τι πρόκειται να ακολουθήσει στο live. Είναι η συνήθεια που έγινε λατρεία», λέει γελώντας ο Σπύρος. Και πράγματι, μετά από λίγα λεπτά έρχονται και οι υπόλοιποι του γκρουπ: ο Πέτρος Κασιμάτης (φωνητικά), ο Γιώργος Συλλιγάρδος (κιθάρα), ο Μανώλης Ρίζος (τύμπανα) και ο αδερφός του Σπύρου, Ηλίας Πολυχρονόπουλος (μπάσο).
«Μην μας βλέπεις έτσι μαζεμένους λες και θα πούμε τίποτα το σημαντικό», με καθησυχάζει ο Πέτρος. «Κανένα καλαμπούρι θα κάνουμε για να χαλαρώσουμε μέχρι να πάμε στο “Afterdark” για το sound-checking». Η ίδια ρουτίνα επαναλαμβάνεται πριν από κάθε live τα τελευταία 8 χρόνια – από το 2000 δηλαδή, όταν και δημιουργήθηκαν οι «Προφίλ» από πέντε φιλαράκια, που μεγάλωσαν στην ίδια πλατεία και άκουγαν πάνω-κάτω την ίδια μουσική. Φυσιολογικά, λοιπόν, ήρθαν στην πορεία και οι… Thundercats. «Είμαστε όλοι τρελοί φαν των Thundercats κι έτσι μας ονομάσαμε στην αρχή. Δεν πας, όμως, πουθενά με αυτό το όνομα κι έτσι το αλλάξαμε στην πορεία», μου εξηγεί ο Σπύρος, ο οποίος μου δείχνει και την μπλούζα που θα φορέσει στο live: ολόμαυρη με το λογότυπο των Thundercats στη μέση του στήθους του.
Γύρω στις 19:00 φτάνουμε στο Afterdark για το sound-checking. «Ναι, είναι πολύ σημαντική διαδικασία. Πρέπει να γίνει, αλλιώς υπάρχει φόβος να μην ακούγεται τίποτα ή να ακούγονται όλα υπερβολικά το βράδυ», επισημαίνει ο Σπύρος, βγάζοντας από τη θήκη της την κιθάρα του.
Το πρόγραμμα των «Προφίλ» βασίζεται στα τραγούδια του LP που ηχογράφησαν το 2007 «Καλημέρα τυχερέ άνθρωπε» - με δικά τους έξοδα. «Δυστυχώς τα πράγματα στην ελληνική δισκογραφία είναι πολύ δύσκολα. Το να υπογράψεις συμβόλαιο με εταιρεία είναι σχεδόν απίθανο: εκτός κι αν μιλάμε για ειδικές περιπτώσεις (σ.σ.: διαγωνισμοί) ή για… ειδικές σχέσεις. Καταλαβαίνεις τι εννοώ. Έτσι κι αλλιώς, οι δισκογραφικές στην Ελλάδα δεν ενδιαφέρονται για τη μουσική που γράφουμε εμείς. Ασχολούνται σχεδόν αποκλειστικά με τα λαϊκό-ποπ».
Οι «Προφίλ» κυνήγησαν τις «ειδικές περιπτώσεις» δύο φορές. Τον Δεκέμβριο του 2003 συμμετείχαν στο Pop and Rock Contest Festival που διοργάνωσε το Ωδείο Μουσικής Φίλιππος Νάκας, όπου και επιλέχθηκαν στην τελική 20άδα μέσα από 400 συμμετοχές πανελλαδικά, ενώ το 2007 πήραν μέρος στο διαγωνισμό που διοργάνωσε η Warner σε συνεργασία με την ιστοσελίδα mpgreek.gr, όπου και κατέλαβαν την 7η θέση μέσα από 200 συμμετοχές.
Στην προτροπή μου: «Άντε, στον επόμενο διαγωνισμό θα κερδίσετε», ο Σπύρος χαμογέλασε, με ευχαρίστησε, όμως δεν έδειξε να συμμερίζεται την αισιοδοξία μου. «Δεν είναι αυτός τρόπος να προσπαθούμε να κλείσουμε μια συμφωνία. Καλοδεχούμενη αν έρθει, όμως αλλιώς πρέπει να γίνονται τέτοιου είδους δουλειές», τόνισε.
Τα λεφτά για το «Καλημέρα τυχερέ άνθρωπε» τα μάζευαν τα πέντε παιδιά για δύο χρόνια. «Είναι πολύ μεγάλα τα έξοδα μόνο και μόνο για να ηχογραφήσεις τα κομμάτια – με τόσες ώρες στο στούντιο. Μετά σκέψου ότι πρέπει να γίνει η παραγωγή και το mastering, για τα οποία φυσικά πρέπει να πληρωθεί όποιος τα κάνει. Κι όλα αυτά για να πάρεις το CD στα χέρια σου και να το μοιράσεις σε φίλους και γνωστούς». «Και οι παραέξω;», ρώτησα τον Σπύρο. «Όπου παίζουμε, έχουμε μαζί μας και CD, οπότε όποιος θέλει να τα πάρει, μπορεί να τα αγοράσει για ένα τελείως συμβολικό ποσό. Οι πιο παραέξω…». Για τους πιο παραέξω οι «Προφίλ» θα παραμείνουν άγνωστοι, όπως πολλά ακόμη συγκροτήματα που δημιουργούνται και διαλύονται, χωρίς ποτέ να τους μάθει κανείς. «Κάπως έτσι είναι. Όσο οι δισκογραφικές δεν δίνουν σημασία, λογικό είναι τα συγκροτήματα να διαλύονται. Τα έξοδα είναι αρκετά από ένα σημείο και μετά, ειδικά αν θέλεις να κάνεις κι ένα CD. Δεν μπορούν όλοι να ανταπεξέλθουν. Κι εμείς όλοι δουλεύουμε και στερούμαστε άλλα πράγματα για να κάνουμε ουσιαστικά το χόμπι μας».
Μ’ αυτά και μ’ αυτά ο ουρανός σκοτείνιασε, η ώρα για το live έφτασε και το «Afterdark» ήταν γεμάτο όταν έπρεπε. Με την ελπίδα «…να υπάρχει και κανένας άνθρωπος από καμία δισκογραφική μέσα στον κόσμο».
Πλατεία Κλαυθμώνος, μεσημέρι Κυριακής 28 Δεκεμβρίου. Ο Σπύρος Πολυχρονόπουλος ελέγχει για τελευταία φορά το βύσμα στην ηλεκτρική κιθάρα του κι αρχίζει να παίζει το reef για το «Disco». «Πάντα θέλω να κάνω μια τελευταία πρόβα τα μεσημέρια πριν τα live. Δεν είναι ακριβώς θέμα γουριού, αλλά περισσότερο θέμα άγχους. Θέλω να είμαι σίγουρος πως τα πάντα θα πάνε όπως πρέπει». Σε λίγες ώρες, ο Σπύρος μαζί με τους υπόλοιπους τρεις των «Προφίλ», θα παίξουν για μία ακόμη φορά στο «Afterdark» στα Εξάρχεια. «Όντως, είναι λίγο μικρό το μαγαζί, όμως τουλάχιστον το γεμίζουμε. Στην κατάσταση που είμαστε αυτή τη στιγμή, δεν γίνεται να έχουμε περισσότερες απαιτήσεις», μου λέει, καθώς κατεβαίνουμε τις κυλιόμενες σκάλες στη στάση του μετρό στο Σύνταγμα.
Επόμενος σταθμός η καφετέρια του Θέμη στην πλατεία Βαρνάβα στο Παγκράτι. Το τελετουργικό των «Προφίλ» δεν αλλάζει ποτέ, πριν από κάθε ζωντανή εμφάνισή τους. «Καφές και διεξοδική κουβέντα του τι πρόκειται να ακολουθήσει στο live. Είναι η συνήθεια που έγινε λατρεία», λέει γελώντας ο Σπύρος. Και πράγματι, μετά από λίγα λεπτά έρχονται και οι υπόλοιποι του γκρουπ: ο Πέτρος Κασιμάτης (φωνητικά), ο Γιώργος Συλλιγάρδος (κιθάρα), ο Μανώλης Ρίζος (τύμπανα) και ο αδερφός του Σπύρου, Ηλίας Πολυχρονόπουλος (μπάσο).
«Μην μας βλέπεις έτσι μαζεμένους λες και θα πούμε τίποτα το σημαντικό», με καθησυχάζει ο Πέτρος. «Κανένα καλαμπούρι θα κάνουμε για να χαλαρώσουμε μέχρι να πάμε στο “Afterdark” για το sound-checking». Η ίδια ρουτίνα επαναλαμβάνεται πριν από κάθε live τα τελευταία 8 χρόνια – από το 2000 δηλαδή, όταν και δημιουργήθηκαν οι «Προφίλ» από πέντε φιλαράκια, που μεγάλωσαν στην ίδια πλατεία και άκουγαν πάνω-κάτω την ίδια μουσική. Φυσιολογικά, λοιπόν, ήρθαν στην πορεία και οι… Thundercats. «Είμαστε όλοι τρελοί φαν των Thundercats κι έτσι μας ονομάσαμε στην αρχή. Δεν πας, όμως, πουθενά με αυτό το όνομα κι έτσι το αλλάξαμε στην πορεία», μου εξηγεί ο Σπύρος, ο οποίος μου δείχνει και την μπλούζα που θα φορέσει στο live: ολόμαυρη με το λογότυπο των Thundercats στη μέση του στήθους του.
Γύρω στις 19:00 φτάνουμε στο Afterdark για το sound-checking. «Ναι, είναι πολύ σημαντική διαδικασία. Πρέπει να γίνει, αλλιώς υπάρχει φόβος να μην ακούγεται τίποτα ή να ακούγονται όλα υπερβολικά το βράδυ», επισημαίνει ο Σπύρος, βγάζοντας από τη θήκη της την κιθάρα του.
Το πρόγραμμα των «Προφίλ» βασίζεται στα τραγούδια του LP που ηχογράφησαν το 2007 «Καλημέρα τυχερέ άνθρωπε» - με δικά τους έξοδα. «Δυστυχώς τα πράγματα στην ελληνική δισκογραφία είναι πολύ δύσκολα. Το να υπογράψεις συμβόλαιο με εταιρεία είναι σχεδόν απίθανο: εκτός κι αν μιλάμε για ειδικές περιπτώσεις (σ.σ.: διαγωνισμοί) ή για… ειδικές σχέσεις. Καταλαβαίνεις τι εννοώ. Έτσι κι αλλιώς, οι δισκογραφικές στην Ελλάδα δεν ενδιαφέρονται για τη μουσική που γράφουμε εμείς. Ασχολούνται σχεδόν αποκλειστικά με τα λαϊκό-ποπ».
Οι «Προφίλ» κυνήγησαν τις «ειδικές περιπτώσεις» δύο φορές. Τον Δεκέμβριο του 2003 συμμετείχαν στο Pop and Rock Contest Festival που διοργάνωσε το Ωδείο Μουσικής Φίλιππος Νάκας, όπου και επιλέχθηκαν στην τελική 20άδα μέσα από 400 συμμετοχές πανελλαδικά, ενώ το 2007 πήραν μέρος στο διαγωνισμό που διοργάνωσε η Warner σε συνεργασία με την ιστοσελίδα mpgreek.gr, όπου και κατέλαβαν την 7η θέση μέσα από 200 συμμετοχές.
Στην προτροπή μου: «Άντε, στον επόμενο διαγωνισμό θα κερδίσετε», ο Σπύρος χαμογέλασε, με ευχαρίστησε, όμως δεν έδειξε να συμμερίζεται την αισιοδοξία μου. «Δεν είναι αυτός τρόπος να προσπαθούμε να κλείσουμε μια συμφωνία. Καλοδεχούμενη αν έρθει, όμως αλλιώς πρέπει να γίνονται τέτοιου είδους δουλειές», τόνισε.
Τα λεφτά για το «Καλημέρα τυχερέ άνθρωπε» τα μάζευαν τα πέντε παιδιά για δύο χρόνια. «Είναι πολύ μεγάλα τα έξοδα μόνο και μόνο για να ηχογραφήσεις τα κομμάτια – με τόσες ώρες στο στούντιο. Μετά σκέψου ότι πρέπει να γίνει η παραγωγή και το mastering, για τα οποία φυσικά πρέπει να πληρωθεί όποιος τα κάνει. Κι όλα αυτά για να πάρεις το CD στα χέρια σου και να το μοιράσεις σε φίλους και γνωστούς». «Και οι παραέξω;», ρώτησα τον Σπύρο. «Όπου παίζουμε, έχουμε μαζί μας και CD, οπότε όποιος θέλει να τα πάρει, μπορεί να τα αγοράσει για ένα τελείως συμβολικό ποσό. Οι πιο παραέξω…». Για τους πιο παραέξω οι «Προφίλ» θα παραμείνουν άγνωστοι, όπως πολλά ακόμη συγκροτήματα που δημιουργούνται και διαλύονται, χωρίς ποτέ να τους μάθει κανείς. «Κάπως έτσι είναι. Όσο οι δισκογραφικές δεν δίνουν σημασία, λογικό είναι τα συγκροτήματα να διαλύονται. Τα έξοδα είναι αρκετά από ένα σημείο και μετά, ειδικά αν θέλεις να κάνεις κι ένα CD. Δεν μπορούν όλοι να ανταπεξέλθουν. Κι εμείς όλοι δουλεύουμε και στερούμαστε άλλα πράγματα για να κάνουμε ουσιαστικά το χόμπι μας».
Μ’ αυτά και μ’ αυτά ο ουρανός σκοτείνιασε, η ώρα για το live έφτασε και το «Afterdark» ήταν γεμάτο όταν έπρεπε. Με την ελπίδα «…να υπάρχει και κανένας άνθρωπος από καμία δισκογραφική μέσα στον κόσμο».
