Πείνα: Η πραγματική κρίση

Βασίλης Θανόπουλος

Μεγάλη απογοήτευση και άγχος για το τι «μέλλει γενέσθαι», έχει προκαλέσει η τεράστια οικονομική κρίση που πλήττει ολόκληρο τον κόσμο. Μετοχές χάνουν μέχρι και το 50% της αξίας τους, τεράστιες επιχειρήσεις κλείνουν και αρκετές χώρες φλερτάρουν με την πτώχευση. Για να ανακοπεί λοιπόν, η κατρακύλα του χρηματοπιστωτικού συστήματος υιοθετήθηκαν οικονομικά μέτρα, που προβλέπουν επιχορήγηση τεράστιων ποσών για τη διάσωση τραπεζών και οργανισμών. Ποιος δεν θυμάται το σχέδιο Πόλσον που ψηφίστηκε από τις Η.Π.Α πριν από κάποιους μήνες και προβλέπει την επιχορήγηση 700 δισεκατομμυρίων δολαρίων;

Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της ανθρωπιστικής οργάνωσης Oxfam, 967 εκατομμύρια άνθρωποι μαστίζονται από την πείνα παγκοσμίως. Για την εκρίζωση του υποσιτισμού αυτών των ανθρώπων θα αρκούσαν σύμφωνα με σχετική έρευνα του ΟΗΕ 30 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως. Με λίγα λόγια λιγότερο από το 5% του σχεδίου Πόλσον. Παρόλα αυτά, η εύρεση των αναγκαίων χρημάτων φαντάζει άπιαστο όνειρο για όλες αυτές τις οργανώσεις που μάχονται να καταπολεμήσουν την παγκόσμια φτώχεια. Σύμφωνα με τις δηλώσεις του εκπρόσωπου του ΠΠΤ (Παγκόσμιο Πρόγραμμα Τροφίμων) η μεγαλύτερη δυσκολία είναι η εύρεση των απαιτούμενων πόρων. Συγκεκριμένα δήλωσε: « Με το σχέδιο σωτηρίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος που ενέκριναν οι ΗΠΑ, το ΠΠΤ θα μπορούσε να λειτουργεί 100 χρόνια, καλύπτοντας την ανάγκη για τροφή όλου του κόσμου». Τραγική ειρωνεία αν σκεφτεί κανείς το πόσο εύκολα βρέθηκαν τα χρήματα για τις τράπεζες.

Χωρίς τις σωστές διορθωτικές παρεμβάσεις, η πείνα, ο υποσιτισμός, οι ασθένειες και ο θάνατος που προκαλούνται επαναλαμβάνονται σε κάθε γενεά. Οι πεινασμένοι υποφέρουν μέσα στη σιωπή και για κάποιο που δεν έχει έμπειρο μάτι, σε πολλούς από αυτούς, δεν φαίνονται άμεσα εξωτερικά σημεία της σοβαρότητας της πείνας που τους καταπονεί. Η χρόνια πείνα αυξάνει την ευπάθεια στις ασθένειες. Οι άνθρωποι νιώθουν αδύνατοι και ληθαργικοί. Η ικανότητα τους για εργασία μειώνεται και αυτό επηρεάζει την οικονομία. Αυτό με τη σειρά του συντείνει στην πείνα και τη φτώχεια που βασανίζει τις οικογένειες με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος που διαιωνίζει το πρόβλημα.

Κάθε πέντε λεπτά πεθαίνει κάπου στον κόσμο ένα παιδί κάτω των δέκα ετών από πείνα ή συναφείς αιτίες αν και η θεραπεία ενός υποσιτιζόμενου παιδιού κοστίζει μόνο 60 δολάρια περίπου το χρόνο. Οι ελλείψεις της διατροφής σε βιταμίνες και άλλα στοιχεία προκαλούν ανεπάρκεια της σωματικής ανάπτυξης των παιδιών, μειωμένη ανάπτυξη των πνευματικών ικανοτήτων και τύφλωση. Οι αναιμίες που προκύπτουν λόγω έλλειψης σιδήρου είναι υπεύθυνες για το 20% των θανάτων των μητέρων στην Αφρική και στην Ασία. Ο υποσιτισμός δεν είναι απλώς το αποτέλεσμα έλλειψης τροφής. Είναι μια παθολογία που προκαλείται κυρίως από την έλλειψη βασικών θρεπτικών ουσιών. Τα τελευταία πέντε χρόνια, η χρήση των έτοιμων προς χρήση θεραπευτικών διατροφικών σκευασμάτων έχει αλλάξει ριζικά την προσέγγιση στη θεραπεία του σοβαρού υποσιτισμού οξείας μορφής. Τα προπαρασκευασμένα αυτά τρόφιμα, που είναι συσκευασμένα σε ατομικές μερίδες, περιλαμβάνουν όλα τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά. Όντας εύκολα στη χορήγηση, οι ίδιες οι μητέρες – δεν χρειάζεται να μεσολαβήσουν γιατροί ή νοσηλευτές – είναι σε θέση να αναλάβουν τη φροντίδα των παιδιών που κινδυνεύουν και άρα μπορούν να επωφεληθούν πολύ περισσότερο. Το μόνο που χρειάζεται είναι να βρεθούν οι πόροι για την αγορά των προπαρασκευασμένων τροφίμων.

Παρά την πρόοδο που έχει επιτευχθεί στην επισιτιστική επιστήμη, η διεθνής και εθνική επισιτιστική βοήθεια αποτελείται ακόμα κυρίως από χυλούς δημητριακών φτιαγμένων από καλαμπόκι ή ρύζι, που ισοδυναμούν με μία διατροφή με ψωμί και νερό. Αυτές οι τροφές δεν ανταποκρίνονται στις ελάχιστες διατροφικές ανάγκες των ευάλωτων παιδιών ηλικίας μεταξύ έξι μηνών και τριών ετών, που βρίσκονται σε μία κρίσιμη ηλικία για την ανάπτυξή τους. «Οι κυβερνήσεις, οι δωρήτριες χώρες και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας θα πρέπει να χαράξουν άμεσα νέες στρατηγικές και χρηματοδότηση, προκειμένου να υλοποιηθούν καινούρια κριτήρια στην επισιτιστική βοήθεια», δήλωσε ο Ολιβιέ Λονγκέ (Olivier Longué), Γενικός Διευθυντής της ACF (Δράση κατά της πείνας) στην Ισπανία. «Δεν μπορούμε να συνεχίζουμε να παρέχουμε τροφές ως επισιτιστική βοήθεια που δε θα διανοούμασταν να δώσουμε στα δικά μας παιδιά».

Το 2000 οι χώρες-μέλη του ΟΗΕ, θέτοντας τους στόχους της χιλιετίας είχαν δεσμευθεί ότι θα μειώσουν κατά το ήμισυ τα ποσοστά του παγκόσμιου πληθυσμού που ζει με λιγότερο από 1 δολάριο την ημέρα και των λιμοκτονούντων μέχρι το 2015. Κάτι βέβαια που δεν φαίνεται να γίνεται εφικτό αφού, σύμφωνα με το δελτίο τύπου της Παγκόσμιας Τράπεζας η διεθνής κρίση θα επιδεινώσει την κατάσταση στις αναπτυσσόμενες χώρες, αυξάνοντας των αριθμό των θυμάτων του υποσιτισμού.

Το βασικό, λοιπόν ερώτημα είναι το αν θα κρατήσουν οι χώρες την υπόσχεσή τους για την χρηματοδότηση και την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας. Τα αφρικανικά κράτη ήδη από τις αρχές του χρόνου κάλεσαν τις ανεπτυγμένες χώρες να τηρήσουν τις υποσχέσεις τους για αύξηση της ανθρωπιστικής βοήθειας, παρά την κρίση.

Πολλοί είναι αυτοί που προσπαθούν να βρουν το νέο οικονομικό σχηματισμό που θα αντικαταστήσει το προβληματικό πια φιλελεύθερο καπιταλιστικό σύστημα. Όποια και αν είναι η νέα επιλογή, ένα είναι σίγουρο. Πως πρέπει να είναι πιο ανθρωποκεντρική, με γνώμονα την επιβίωση του συνόλου και όχι τον εξειδικευμένο πλούτο των ολίγων. Ειδάλλως πέρα από την οικονομική χρεοκοπία που βιώνουμε αυτή τη στιγμή, θα αντιμετωπίσουμε και την ηθική χρεοκοπία της ανθρωπότητας.

ΠΗΓΕΣ
http://www.msf.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=1971&Itemid=236
http://www.oxfam.org/en/pressroom/pressrelease/2009-01-26/global-food-crisis-will-worsen-1bn-hungry-people-need-help
http://www.wfp.org/english/?ModuleID=137&Key=2864
http://www.youtube.com/watch?v=ToojD6T-2B8
http://www.worldhunger.org/
http://www.servingourworld.org/index.htm?gclid=CLTJxcbHvpgCFZCD3godL0Q1YQ
http://www.globalenvision.org/topics/food?gclid=CMu4juHHvpgCFZCD3godL0Q1YQ

Paintball στην Αθήνα

Χρήστος Πουλάκης

Αν και η «χρωματοσφαίριση», όπως λέγεται στα ελληνικά, είναι προσομοίωση ενός πραγματικού πεδίου μάχης, αυτό δεν σημαίνει κιόλας ότι προωθεί τον πόλεμο. Σύμφωνα με τη θεωρία της κοινότητας των «πιστών», το paintball αποτελεί την κατεξοχήν βαλβίδα αποσυμπίεσης από τα προβλήματα της καθημερινότητας. «Αυτό που σε συναρπάζει στο παιχνίδι είναι η έκρηξη της αδρεναλίνης που νιώθεις. Είναι σαν ένα extreme sport», λέει ο Γιάννης, ένας από τους ιδιοκτήτες του «Bouncing Betty Paintball Field» στην Παιανία, τονίζοντας ότι «ναι μεν το παιχνίδι σε φέρνει σε συνθήκες πολέμου, αλλά στην πραγματικότητα καταλαβαίνεις το πόσο ευάλωτος είναι ο άνθρωπος όταν βρεθεί εκεί». Οι μελανιές, πάντως, σε συνδυασμό με τις διαβεβαιώσεις των υπευθύνων πριν το παιχνίδι «θα γυρίσεις σπίτι και θα είσαι πτώμα από την κούραση», συνυπογράφουν την παραπάνω άποψη.

Oι ομάδες παίρνουν τη θέση τους λοιπόν στον αγωνιστικό χώρο, ο διαιτητής σφυρίζει την έναρξη του παιχνιδιού και... «πυρ κατά ριπάς». Το paintball είναι κάτι μεταξύ ομαδικού αθλήματος και extreme sport. Ο καλός συντονισμός της ομάδας, από τη μια, ξέρεις ότι θα φέρει τη νίκη. Το να νιώθεις ότι σε κυνηγάει κάποιος, από την άλλη, κάνει την αδρεναλίνη να χτυπάει κόκκινο. Και πώς να μη χτυπάει, όταν εκεί που είσαι ταμπουρωμένος και σκέφτεσαι «όλα εντάξει, άντε να φάμε και κανέναν τώρα», αρχίζει ξαφνικά ένας καταιγισμός από χρωματοσφαιρίδια και απορείς πού διάολο σε είδαν. Αλλά αυτό είναι που σε εξιτάρει σε όλο το παιχνίδι: να καταφέρεις να τη «φέρεις» σε κάποιον από τους αντιπάλους σου πρώτος, χωρίς οι συμπαίκτες του να σε πάρουν χαμπάρι.

Γενικότερος σκοπός του paintball είναι να πετύχεις τον αντίπαλο με τα χρωματοσφαιρίδια που είσαι εφοδιασμένος, χρησιμοποιώντας ένα αεροβόλο όπλο. Ωστόσο, απαραίτητη προϋπόθεση του παιχνιδιού είναι να «μαρκάρεις» με χρώμα τον αντίπαλο και όχι απλά να τον πετύχεις, διαφορετικά αυτός συνεχίζει κανονικά στο παιχνίδι. Όποιος βαφτεί, σηκώνει ψηλά το όπλο του ώστε να δηλώσει την αποχώρηση του και εγκαταλείπει το χώρο. Ο αριθμός των ατόμων που απαρτίζουν την κάθε ομάδα ξεχωριστά εξαρτάται από τη διαμόρφωση του εκάστοτε χώρου διοργάνωσης. Στις πίστες της Παιανίας, ο μικρότερος αριθμός είναι τα 4 άτομα, ενώ ο μεγαλύτερος τα 30.

Η είσοδος στο «πεδίο της μάχης» γίνεται φορώντας τις ειδικά σχεδιασμένες προστατευτικές μάσκες. Χωρίς αυτές, δεν επιτρέπεται -από τους κριτές- σε κανέναν η πρόσβαση στο χώρο. Οποιαδήποτε επαφή του σφαιριδίου με το πρόσωπο μπορεί να προκαλέσει σοβαρούς τραυματισμούς. Από εκεί και πέρα οι παίκτες φοράνε τα ρούχα της αρεσκείας τους, εκτός και αν θέλουν να νοικιάσουν ειδικές φόρμες ώστε να μη λερωθούν από το χρώμα. Καταλληλότερα ρούχα θεωρούνται οι μπλούζες με μακριά μανίκια και τα τζιν. Αυτό συμβαίνει για να προστατεύονται αποτελεσματικότερα οι παίκτες στην περίπτωση που τους πετύχει η μπίλια σε μικρότερη από την επιτρεπόμενη απόσταση (5 μέτρα), πράγμα που σημαίνει ότι θα φύγουν με κάποια μελανιά στο σώμα. Οι περισσότεροι πάντως προτιμούν να ντύνονται με στολές παραλλαγής.

Ο ελάχιστος χρόνος που νοικιάζεις το χώρο είναι οι τέσσερις ώρες. Ωστόσο, αυτός ο χρόνος διαιρείται σε παιχνίδια μικρότερης διάρκειας. Στο Bouncing Betty Paintball Field, για παράδειγμα, κάθε «μάχη» διαρκεί δέκα λεπτά. Μετά το τέλος του προβλεπόμενου χρόνου, γίνεται ένα μικρό διάλειμμα και στη συνέχεια ακολουθείται η ίδια διαδικασία, μέχρι να συμπληρωθεί το τετράωρο. Τα σενάρια που ακολουθούνται είναι τρία, με το βασικό να ονομάζεται «Deathmatch». Σε αυτό κάθε ομάδα προσπαθεί να πετύχει πρώτη όλους τους παίκτες του αντιπάλου εντός του προβλεπόμενου χρονικού ορίου. Το δεύτερο σενάριο ονομάζεται «Capture the flag», όπου η κάθε ομάδα προσπαθεί να πάρει τη σημαία του αντιπάλου και να την πάει στο αρχηγείο της. Το τρίτο σενάριο, τέλος, είναι το «Centreflag»: μια σημαία τοποθετείται στο κέντρο του πεδίου και... όποιος προλάβει!

Το πεδίο στήνεται ανάλογα με την έμπνευση του εκάστοτε διοργανωτή. Συγκεκριμένα, στο πεδίο της Παιανίας υπάρχουν τρεις πίστες. Η μία θυμίζει σκηνικό οδομαχίας με οχυρώ¬ματα και αναποδογυρισμένα αυτοκίνητα. Η άλλη έχει σπιτάκια, όπου η μία ομάδα μπαίνει σε αυτά και η άλλη προσπαθεί να την εντοπίσει, ενώ η τρίτη αποτελείται από γέφυρες και αναχώματα.

Οι περισσότεροι παίκτες δεν ακολουθούν κάποια στρατηγική. Ξεκινούν από το αρχηγείο τους και μόλις δοθεί το έναυσμα τρέχουν σκόρπια στο χώρο, αρχίζοντας να πυροβολούν προς της μεριά του αντιπάλου. Ωστόσο, αν δεν ακολουθήσεις ένα σχέδιο, το παιχνίδι χάνεται εύκολα. «Η πιο συνηθισμένη στρατηγική είναι να πας παρέα με έναν συμπαίκτη σου, ώστε αυτός να σε καλύπτει. Άλλη στρατηγική, πολύ συχνή στο σενάριο με τη σημαία, είναι να αφήνει ένας παίκτης το όπλο του και να τρέχει όσο πιο γρήγορα μπορεί μέχρι να φτάσει τη σημαία. Οι υπόλοιποι τρέχουν πίσω του και πυροβολούν για να τον καλύψουν. Στο paintball, πάντως, μεγαλύτερη σημασία έχει να λειτουργεί η ομάδα σαν ομάδα. Να φωνάζουν, δηλαδή, οι παίκτες μεταξύ τους ώστε να βρίσκουν πιο εύκολα τους αντιπάλους», εξηγεί ο Γιάννης.

ΙΝFΟS:
Το «Bouncing Betty Pointball Field» βρίσκεται στην Παιανία. Το κόστος κάθε συμμετοχής είναι 25€ (περιλαμβάνει 150 σφαιρίδια, την προστατευτική μάσκα και το όπλο. Αν κάποιος διαθέτει δικό του όπλο, το κόστοs πέφτει στα 5 €).

Το website: http://www.bouncing-betty.gr/

Λίστα με οργανωμένους χώρους paintball στην Ελλάδα: http://www.pbreview.com/fields/75

Η εγκληματικότητα στην Ελλάδα

Σοφία Πατεράκη

Αύξηση της εγκληματικότητας στην Ελλάδα παρατηρείται κυρίως τα τελευταία χρόνια όπως υποστηρίζουν αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ εξ' αίτιας του κακού και ελλιπούς σωφρονιστικού συστήματος και των μεγάλων κυμάτων λαθρομετανάστευσης προς την χωρά μας. Η εγκληματικότητα στην χώρα μας αυξάνεται ετησίως σταθερά κατά 3% και αφορά σε διαρρήξεις σπιτιών, ληστείες τραπεζών, αρπαγή τσαντών, βιασμούς γυναικών και παραβιάσεις του νόμου περί ναρκωτικών ενώ ειδικά το πρώτο εξάμηνο του 2008 έχει παρατηρηθεί σημαντική αύξηση στο λαθρεμπόριο και στις πλαστογραφίες.

Σύμφωνα με τον δικηγόρο Αθηνών Δρ. Άγγελο Τσιγκρή ο οποίος έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με την παραβατική συμπεριφορά, την εγκληματικότητα και την συγγραφή εγκληματολογικών βιβλίων η αύξηση της εγκληματικότητας οφείλεται κατά ένα μεγάλο βαθμό στον διαρκώς αυξανόμενο αριθμό των αλλοδαπών στη χώρα μας. Αυτοί επιζητώντας άμεσα καλύτερη ζωή και απελπισμένοι από τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης τους συχνά διαπράττουν κλοπές συντελώντας αρνητικά στην αύξηση των αδικημάτων. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής μόνο το 2007 συνελήφθησαν περίπου 6.500 λαθρομετανάστες.

Στην αύξηση της εγκληματικότητας συμβάλλει πολύ αρνητικά και ο εγκλεισμός στην φυλακή. Το σωφρονιστικό σύστημα ως ιδέα υπάρχει από την αρχαιότητα όμως ποτέ αυτή η ιδέα δεν υλοποιήθηκε σωστά. Σύμφωνα με την σύγχρονη επιστημονική έρευνα οι κατάδικοι στις φυλακές γίνονται χειρότεροι λόγω των συνθηκών που επικρατούν και λόγω του τόσο μεγάλου αριθμού συγκεντρωμένων εγκληματιών οι οποίοι βάση δημοσιευμένων στοιχείων της ΕΛ.ΑΣ συχνά δημιουργούν καλά οργανωμένα δίκτυα δράσης μέσα και έξω από της φυλακές όπως π.χ. η περίπτωση του Παλαιοκώστα με την απείρου κάλους απόδραση του με ελικόπτερο από την αυλή των φυλακών ''υψίστης'' κατά τα άλλα ασφαλείας. Ακόμα όμως και στην περίπτωση που κάποιος έχει φυλακιστεί για πλημμέλημα η αρνητική αντιμετώπιση από την κοινωνία σχεδόν πάντα τον αναγκάζει να επιστρέψει στην παραβατική συμπεριφορά. Το 50% του συνολικού αριθμού των φυλακισμένων στις φυλακές του νομού Αττικής είναι αλλοδαποί.

Από το 1998 μέχρι και σήμερα οι ληστείες τραπεζών έχουν αυξηθεί κατά 138%, οι απάτες κατά 175% και οι βιασμοί κατά 52% ενώ μόνο από πέρσι μέχρι και σήμερα οι ληστείες αυξήθηκαν κατά 43,4% και η διαρρήξεις κατά 21,8%.

Ένα άλλο στοιχείο που συντελεί στην αύξηση της εγκληματικότητας είναι η ελλιπής αστυνόμευση και οι ανύπαρκτες περιπολίες. Σύμφωνα με απόρρητη έκθεση της ΓΑΔΑ που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Τα Νέα τον Νοέμβριο του 2007, η έκρηξη της εγκληματικότητας οφείλεται επίσης στην αδράνεια της ΕΛ.ΑΣ. Στην έκθεση αυτή μάλιστα ο γενικός αστυνομικός διευθυντής Αττικής, υποστράτηγος Ιωάννης Μποέμικας δεν δίστασε να παραδεχτεί πως η δραστηριότητα σε επίπεδο πρόληψης και καταστολής είναι ''απογοητευτική". Αυτό όμως που επιδεινώνει την κατάσταση είναι πως μόλις το 9% των κλοπών και των διαρρήξεων που συμβαίνουν στην ευρύτερη περιοχή της Αττικής εξιχνιάζεται. Με ένα όχι και τόσο παρήγορο ή ελπιδοφόρο ποσοστό δεν είναι περίεργο που τα στοιχεία έρευνας τα οποία δημοσιεύτηκαν από την Ελευθεροτυπία το 2006 εμφανίζουν τους Έλληνες εξαιρετικά δύσπιστους ως προς την αξιοπιστία της αστυνομίας. Σύμφωνα με την ίδια έρευνα και σε σύγκριση με άλλους Ευρωπαίους πολίτες οι Έλληνες αναδεικνύονται ως οι πιο ανασφαλείς και τα επίπεδα της εγκληματοφοβίας είναι πολύ υψηλά.

Παρ' όλα αυτά όμως και με βάση την Ευρωπαϊκή έκθεση της Eurostat για την εγκληματικότητα στην Ευρωπαϊκή Ένωση η Ελλάδα βρίσκεται σε μια από τις θέσεις με την λιγότερη εγκληματικότητα σε σχέση με τις υπόλοιπες 26.

Τα υψηλά ποσοστά της εγκληματικότητας σε μια χώρα είναι απόδειξη της κοινωνικής παθογένειας. Στην χωρά μας και γενικά στις σύγχρονες κοινωνίες για να προληφθεί μια μελλοντική έξαρση της εγκληματικότητας πρέπει μεταξύ άλλων να μειωθεί η ανεργία, να αυξηθεί το βιοτικό και εκπαιδευτικό επίπεδο, να αναβαθμιστεί το κοινωνικό κράτος, να ενσωματωθούν οι μειονότητες και να δοθούν ευκαιρίες σε νέους ανθρώπους.

«Αργός θάνατος» από εξασθενές χρώμιο

Μάγδα Λαμπροπούλου

Από θάνατο απειλούνται 200.000 άνθρωποι στην ευρύτερη περιοχή που διαπερνά ο ποταμός Ασωπός, επί 30 ολόκληρα χρόνια. Στο τοξινωμένο δείγμα, που δηλητηριάζεται συστηματικά, χορηγείται νερό πλούσιο σε βαρέα μέταλλα και καρκινογόνο εξασθενές χρώμιο. Φυσικά δεν πρόκειται για κανένα μυστικό στρατόπεδο εξόντωσης τρομοκρατών ούτε για κανένα πειραματικό εργαστήριο επιδημιολογίας. Τα «πειραματόζωα» αυτά, δεν είναι ποντίκια, αλλά Έλληνες πολίτες, κάτοικοι της γύρω περιοχής που υπόκεινται εν αγνοία τους σε δηλητηρίαση.

Η εικόνα του Ασωπού σήμερα, θυμίζει αγωγό αποχέτευσης τοξικών λυμάτων, που αδειάζουν οι βιομηχανίες της περιοχής. Από αυτό το νερό πίνουν, πλένονται, ποτίζουν τις καλλιέργειες τους οι ντόπιοι στα Οινόφυτα στο Χαλκούτσι, στον Ωροπό,μέχρι και στη Θήβα .Και όμως ποτέ κανείς δεν τους είπε να κλείσουν την βρύση! Μέχρι το 2004 κανείς έλεγχος δεν πραγματοποιήθηκε στην περιοχή από τις αρμόδιες υπηρεσίες για την ύπαρξη χρωμίου. Όλοι οι έλεγχοι περιορίζονταν σε μικροβιολογικούς.

Στις μετρήσεις του Γενικού χημείου του κράτους το 2004 εμφανίζεται για πρώτη φορά χρώμιο, στο υδροφόρο ορίζοντα της περιοχής. Παράλληλα επιβεβαιώθηκε πως το νερό είναι επιβαρυμένο με νιτρικά, χλωριόντα και μόλυβδο.

Στις 7 Αυγούστου του 2007, ο καθαιρεμένος αντιδήμαρχος Οινοφύτων κ. Γιαλούρης (σήμερα απλώς δημοτικός σύμβουλος) ανακοινώνει δημοσίως, τα ευρήματα του Γενικού χημείου του κράτους. Ο ποταμός Ασωπός δεν περιέχει απλώς χρώμιο, αλλά καρκινογόνο εξασθενές χρώμιο σε πολύ υψηλές συγκεντρώσεις που άρχιζαν από 10μg/l και άγγιζαν ακόμα και αυτά των 330μg/l.

Υπενθυμίζεται ότι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας δεν θέτει όριο για το εξασθενές χρώμιο στο νερό ανθρώπινης κατανάλωσης πράγμα που κάνει ο Οργανισμός της Πολιτείας της Καλιφόρνια υστερα από την τραγωδία του Χάνκλει. Το όριο που έχει εισηγηθεί είναι τα 0,05 μg/l, πρακτικά δηλαδή 0.

Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, ο νόμος είναι ξεκάθαρος. Ο Περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδος κηρύττει την περιοχή σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, και όλα τα μέσα της κρατικής μηχανής οφείλουν να βρίσκονται επί ποδός, για να λυθεί το πρόβλημα άμεσα.

Αντ’ αυτού, με έκπληξη διαπιστώνεται πως η κρατική μηχανή ή δεν λειτουργεί, η δεν θέλει να λειτουργήσει. Οι υπηρεσίες της Νομαρχίας και του ΥΠΕΧΩΔΕ έσπευσαν να εφαρμόσουν το σχέδιο «εξαφάνισης δια της αραιώσεως». Ανακάτευαν τα νερά δυο ή τριών αρδεύσεων (κατάλληλα με ακατάλληλα νερά για πόση) ώστε ο μ.ο. στην βρύση να είναι ο εντός των παραμετρικών τιμών, και όλα αυτά όταν έχουμε να κάνουμε επιβεβαιωμένα πια, όχι με απλό χρώμιο, αλλά καρκινογόνο και μεταλαξιογόνο εξασθενές.

Η Πολιτεία ταυτίζει το δείκτη «ολικό» χρώμιο με το «εξασθενές» και καθορίζει αυθαίρετα επιτρεπτή τιμή για πόση τα 50μgr/l! To νερό λοιπόν κατά τόπους διανέμεται κανονικά εφόσον, η τιμή που πρέπει να είναι 0, τέθηκε από κάποιους αυθαίρετα στο 50.

Πολίτες εν δράση

Σε μια προσπάθεια να αναδείξουν το βαρύτατο πρόβλημα στην υγεία των κατοίκων, ο σύλλογος των Οινοφύτων «πολίτες για την αειφορία, περιβάλλον-υγεία –πολιτισμός» (ΠΟΛΑ) της περιοχής, σε συνεργασία με το «Ινστιτούτο τοπικής αειφόρου ανάπτυξης και πολιτισμού» (ΙΤΑΠ) προσπάθησαν να ερευνήσουν πως οι θάνατοι στην περιοχή σχετίζονται με την μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα.

«Έκπληξη αποτέλεσε το γεγονός πως κανένας φορέας (υπηρεσία υγείας) ούτε το ΙΚΑ ούτε το κέντρο Υγείας Σχηματαρίου δεν είχε ιστορικό για τους θανάτους που παρουσιάζονται στα Οινόφυτα και στην ευρύτερη περιοχή», δήλωσε ο πατέρας Γιάννης Οικονομίδης στην εκπομπή «Έρευνα» του Παύλου Τσίμα.

O ανήσυχος ιερέας (πρώην μαθηματικός) προχωρεί σε κάτι πρωτοπόρο. Ανοίγει τα αρχεία αδειών ταφής της ενορίας του Αγ. Σπυρίδωνα του Δήμου Οινοφύτων, και αποδεικνύει πως ο θάνατος στα Οινόφυτα από καρκίνο, από το 6% που ήταν το 1990, αυξήθηκε το 2005 στο 32%!

Οι αρμόδιες αρχές συνεχίζουν απτόητες

«Το πρόβλημα στην περιοχή ξεκινά από τα εργοστάσια ρυπαντές, 10 είναι όλοι και όλοι που κάνουν το 80% του προβλήματος. Τους πιάνεις, τους βάζεις να εφαρμόσουν τις νομοθεσίες και λύνεις το πρόβλημα», αναφέρει ο παπα-Γιάννης.

Οι ρυπαντές στην περιοχή, κατά τα λεγόμενα του κ. Παντελόγλου, προέδρου του ΙΤΑΠ αντιλαμβάνονται την περιοχή ως «αντικείμενο μιας χρήσης». Αφενός μεν τους επιτράπηκε να κατανεμηθούν ατάκτως στην περιοχή, χωρίς κανένα χωροταξικό σχεδιασμό, αφετέρου δεν μεριμνούν για το πώς θα διαχειριστούν τα απόβλητα τους, εναποθέτοντας τα πολλές φορές απευθείας στο ποτάμι. Παράλληλα στις άδειες τους, δεν φαίνεται πουθενά για το τι είδους εργασίες κάνουν, καθώς δεν υπάρχει το προσωπικό στη Νομαρχία να κάνει τους απαραίτητους ελέγχους.

Έτσι λοιπόν οι βιομηχανίες καταφεύγουν σε υγειονομικές διατάξεις του 1965, από τη Νομαρχία, περί διάθεσης «αθώων» βιομηχανικών αποβλήτων, παρακάμπτοντας τις αυστηρότατες και εναρμονισμένες με το κοινοτικό δίκαιο ΚΥΑ 13588/725/2006 που αναγκάζουν τις βιομηχανίες σε επεξεργασίες των λυμάτων τους πριν την οριστική διάθεση τους στο περιβάλλον.

Οι λύσεις που δεν δίνονται

Η λύση που θα ήταν σταθμός για την περιοχή σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΙΤΑΠ, θα ήταν η δημιουργία κεντρικού βιολογικού και χημικού καθαρισμού, που θα επεξεργάζονταν όλα τα λύματα της περιοχής. Το 1997 ανατέθηκε στην καθηγήτρια του Πολυτεχνείου Μαρία Λουιζίδου μια μελέτη που προέβλεπε τη δημιουργία μονάδας σε χώρο της Αυλώνας, όπου θα υπήρξε επεξεργασία των βιομηχανικών αποβλήτων του Ασωπού. Το κόστος του έργου που πρότεινε η μελέτη ήταν μόλις 20 εκατομμύρια ευρώ, ξεκίνησε η δημοπράτηση του αλλά εγκαταλείφθηκε. Η μελέτη δεν προχώρησε, ενώ δεν συμπεριλήφθηκε ούτε στο Β’ ούτε στο Γ’ ΚΠΣ παραμένοντας θαμμένη, μέχρι σήμερα σε κάποιο συρτάρι.

Οι υποσχέσεις της ΕΥΔΑΠ, για ύδρευση από το Μόρνο μείνανε ανεκπλήρωτες, ενώ αναπάντητο παραμένει το ερώτημα για το ποια μέτρα έχει πάρει το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, για τις καλλιέργειες πατάτας και καρότου που αφθονούν στην περιοχή και φτάνουν στο πιάτο του ανυποψίαστου καταναλωτή.


«Πιείτε νερό, καθάρισε»

Παρά τα μέχρι τώρα πρόστιμα σε ρυπαντές και τα πενιχρά, κατά τους κατοίκους των Οινοφύτων, μέτρα του ΥΠΕΧΩΔΕ, που διατείνεται ότι στα επιφανειακά ύδατα του ποταμού δεν εντοπίζει εξασθενές χρώμιο, η μόλυνση συνεχίζεται. Η πρόσφατη έρευνα του Γεωπονικού Πανεπιστημίου (Μάρτιος του 2008), διαψεύδει τα λεγόμενα του κ. Σουφλιά, εντοπίζοντας τιμές στην περιοχή Οινοφύτων που φτάνουν, μέχρι και τα 148μg/l, επιβεβαιώνοντας πως ο Ασωπός παραμένει μια τοξική χαβούζα.


Παρ’ όλα αυτά στην τοπική εφημερίδα του Δήμου Οινοφύτων στο τεύχος 1 του Οκτωβρίου του 2007, διαβάζουμε στη στήλη (σελ 13): «Είναι αλήθεια! Ο κ. Σουφλιάς φρόντισε για την αντιμετώπιση της κατάστασης και το αποτέλεσμα είναι ήδη εμφανές. Ο Ασωπός μας που πριν λίγο ήταν μια δύσοσμη αποθήκη βιομηχανικών λυμάτων, ξανάγινε ποτάμι. Το νερό του δεν έχει πια χρώμα, ούτε οσμή. Έχει μάλιστα ανοιχτεί δρόμος, έτσι ώστε όποιος επιθυμεί να μπορεί ελεύθερα να περπατήσει δίπλα στο ποτάμι».

Ερωτηματικά εγείρονται και ως προς της δηλώσεις της κα Μαρία Οικονόμου-Ηλιοπούλου, Καθηγήτρια στο τμήμα Γεολογίας-Γεωπεριβάλλοντος,. Η κα Οικονόμου αναφέρει πως η τοποθέτηση καταλλήλων φίλτρων ενεργού άνθρακα, μπορεί να απομακρύνει από το νερό τα βαρέα μέταλλα, όπως επίσης και το εξασθενές χρώμιο.

Οι δηλώσεις της αυτές ,ωστόσο, αμφισβητούνται από μεγάλο μέρος της επιστημονικής κοινότητας ως ατεκμηρίωτες επιστημονικά, ενώ μέλη του συλλόγου της ΠΟΛΑ υποστηρίζουν πως με τέτοιες ενέργειες γίνεται συστηματική προσπάθεια να υποβαθμιστεί το θέμα. «Κάποιοι πιστεύουν πως με το να χορηγούν ασπιρίνες θα λυθεί το πρόβλημα», δηλώνουν χαρακτηριστικά.


Πηγές

1. http://asopossos.wordpress.com
2. http://www.kathimerini.gr/kathnews/graph/25-01-09/s22.pdf
3. Βιβλιάριο του ΙΤΑΠ για το εξασθενές χρώμιο
4. Τοπική εφημερίδα Οινοφύτων «Ανεξάρτητος Παρατηρητής» τεύχος 1 του Οκτωβρίου του 2007
5. Εκπομπή «Ερευνα» του Π. Τσίμα