Αν και η «χρωματοσφαίριση», όπως λέγεται στα ελληνικά, είναι προσομοίωση ενός πραγματικού πεδίου μάχης, αυτό δεν σημαίνει κιόλας ότι προωθεί τον πόλεμο. Σύμφωνα με τη θεωρία της κοινότητας των «πιστών», το paintball αποτελεί την κατεξοχήν βαλβίδα αποσυμπίεσης από τα προβλήματα της καθημερινότητας. «Αυτό που σε συναρπάζει στο παιχνίδι είναι η έκρηξη της αδρεναλίνης που νιώθεις. Είναι σαν ένα extreme sport», λέει ο Γιάννης, ένας από τους ιδιοκτήτες του «Bouncing Betty Paintball Field» στην Παιανία, τονίζοντας ότι «ναι μεν το παιχνίδι σε φέρνει σε συνθήκες πολέμου, αλλά στην πραγματικότητα καταλαβαίνεις το πόσο ευάλωτος είναι ο άνθρωπος όταν βρεθεί εκεί». Οι μελανιές, πάντως, σε συνδυασμό με τις διαβεβαιώσεις των υπευθύνων πριν το παιχνίδι «θα γυρίσεις σπίτι και θα είσαι πτώμα από την κούραση», συνυπογράφουν την παραπάνω άποψη.
Oι ομάδες παίρνουν τη θέση τους λοιπόν στον αγωνιστικό χώρο, ο διαιτητής σφυρίζει την έναρξη του παιχνιδιού και... «πυρ κατά ριπάς». Το paintball είναι κάτι μεταξύ ομαδικού αθλήματος και extreme sport. Ο καλός συντονισμός της ομάδας, από τη μια, ξέρεις ότι θα φέρει τη νίκη. Το να νιώθεις ότι σε κυνηγάει κάποιος, από την άλλη, κάνει την αδρεναλίνη να χτυπάει κόκκινο. Και πώς να μη χτυπάει, όταν εκεί που είσαι ταμπουρωμένος και σκέφτεσαι «όλα εντάξει, άντε να φάμε και κανέναν τώρα», αρχίζει ξαφνικά ένας καταιγισμός από χρωματοσφαιρίδια και απορείς πού διάολο σε είδαν. Αλλά αυτό είναι που σε εξιτάρει σε όλο το παιχνίδι: να καταφέρεις να τη «φέρεις» σε κάποιον από τους αντιπάλους σου πρώτος, χωρίς οι συμπαίκτες του να σε πάρουν χαμπάρι.
Γενικότερος σκοπός του paintball είναι να πετύχεις τον αντίπαλο με τα χρωματοσφαιρίδια που είσαι εφοδιασμένος, χρησιμοποιώντας ένα αεροβόλο όπλο. Ωστόσο, απαραίτητη προϋπόθεση του παιχνιδιού είναι να «μαρκάρεις» με χρώμα τον αντίπαλο και όχι απλά να τον πετύχεις, διαφορετικά αυτός συνεχίζει κανονικά στο παιχνίδι. Όποιος βαφτεί, σηκώνει ψηλά το όπλο του ώστε να δηλώσει την αποχώρηση του και εγκαταλείπει το χώρο. Ο αριθμός των ατόμων που απαρτίζουν την κάθε ομάδα ξεχωριστά εξαρτάται από τη διαμόρφωση του εκάστοτε χώρου διοργάνωσης. Στις πίστες της Παιανίας, ο μικρότερος αριθμός είναι τα 4 άτομα, ενώ ο μεγαλύτερος τα 30.
Η είσοδος στο «πεδίο της μάχης» γίνεται φορώντας τις ειδικά σχεδιασμένες προστατευτικές μάσκες. Χωρίς αυτές, δεν επιτρέπεται -από τους κριτές- σε κανέναν η πρόσβαση στο χώρο. Οποιαδήποτε επαφή του σφαιριδίου με το πρόσωπο μπορεί να προκαλέσει σοβαρούς τραυματισμούς. Από εκεί και πέρα οι παίκτες φοράνε τα ρούχα της αρεσκείας τους, εκτός και αν θέλουν να νοικιάσουν ειδικές φόρμες ώστε να μη λερωθούν από το χρώμα. Καταλληλότερα ρούχα θεωρούνται οι μπλούζες με μακριά μανίκια και τα τζιν. Αυτό συμβαίνει για να προστατεύονται αποτελεσματικότερα οι παίκτες στην περίπτωση που τους πετύχει η μπίλια σε μικρότερη από την επιτρεπόμενη απόσταση (5 μέτρα), πράγμα που σημαίνει ότι θα φύγουν με κάποια μελανιά στο σώμα. Οι περισσότεροι πάντως προτιμούν να ντύνονται με στολές παραλλαγής.
Ο ελάχιστος χρόνος που νοικιάζεις το χώρο είναι οι τέσσερις ώρες. Ωστόσο, αυτός ο χρόνος διαιρείται σε παιχνίδια μικρότερης διάρκειας. Στο Bouncing Betty Paintball Field, για παράδειγμα, κάθε «μάχη» διαρκεί δέκα λεπτά. Μετά το τέλος του προβλεπόμενου χρόνου, γίνεται ένα μικρό διάλειμμα και στη συνέχεια ακολουθείται η ίδια διαδικασία, μέχρι να συμπληρωθεί το τετράωρο. Τα σενάρια που ακολουθούνται είναι τρία, με το βασικό να ονομάζεται «Deathmatch». Σε αυτό κάθε ομάδα προσπαθεί να πετύχει πρώτη όλους τους παίκτες του αντιπάλου εντός του προβλεπόμενου χρονικού ορίου. Το δεύτερο σενάριο ονομάζεται «Capture the flag», όπου η κάθε ομάδα προσπαθεί να πάρει τη σημαία του αντιπάλου και να την πάει στο αρχηγείο της. Το τρίτο σενάριο, τέλος, είναι το «Centreflag»: μια σημαία τοποθετείται στο κέντρο του πεδίου και... όποιος προλάβει!
Το πεδίο στήνεται ανάλογα με την έμπνευση του εκάστοτε διοργανωτή. Συγκεκριμένα, στο πεδίο της Παιανίας υπάρχουν τρεις πίστες. Η μία θυμίζει σκηνικό οδομαχίας με οχυρώ¬ματα και αναποδογυρισμένα αυτοκίνητα. Η άλλη έχει σπιτάκια, όπου η μία ομάδα μπαίνει σε αυτά και η άλλη προσπαθεί να την εντοπίσει, ενώ η τρίτη αποτελείται από γέφυρες και αναχώματα.
Οι περισσότεροι παίκτες δεν ακολουθούν κάποια στρατηγική. Ξεκινούν από το αρχηγείο τους και μόλις δοθεί το έναυσμα τρέχουν σκόρπια στο χώρο, αρχίζοντας να πυροβολούν προς της μεριά του αντιπάλου. Ωστόσο, αν δεν ακολουθήσεις ένα σχέδιο, το παιχνίδι χάνεται εύκολα. «Η πιο συνηθισμένη στρατηγική είναι να πας παρέα με έναν συμπαίκτη σου, ώστε αυτός να σε καλύπτει. Άλλη στρατηγική, πολύ συχνή στο σενάριο με τη σημαία, είναι να αφήνει ένας παίκτης το όπλο του και να τρέχει όσο πιο γρήγορα μπορεί μέχρι να φτάσει τη σημαία. Οι υπόλοιποι τρέχουν πίσω του και πυροβολούν για να τον καλύψουν. Στο paintball, πάντως, μεγαλύτερη σημασία έχει να λειτουργεί η ομάδα σαν ομάδα. Να φωνάζουν, δηλαδή, οι παίκτες μεταξύ τους ώστε να βρίσκουν πιο εύκολα τους αντιπάλους», εξηγεί ο Γιάννης.
ΙΝFΟS:
Το «Bouncing Betty Pointball Field» βρίσκεται στην Παιανία. Το κόστος κάθε συμμετοχής είναι 25€ (περιλαμβάνει 150 σφαιρίδια, την προστατευτική μάσκα και το όπλο. Αν κάποιος διαθέτει δικό του όπλο, το κόστοs πέφτει στα 5 €).
Oι ομάδες παίρνουν τη θέση τους λοιπόν στον αγωνιστικό χώρο, ο διαιτητής σφυρίζει την έναρξη του παιχνιδιού και... «πυρ κατά ριπάς». Το paintball είναι κάτι μεταξύ ομαδικού αθλήματος και extreme sport. Ο καλός συντονισμός της ομάδας, από τη μια, ξέρεις ότι θα φέρει τη νίκη. Το να νιώθεις ότι σε κυνηγάει κάποιος, από την άλλη, κάνει την αδρεναλίνη να χτυπάει κόκκινο. Και πώς να μη χτυπάει, όταν εκεί που είσαι ταμπουρωμένος και σκέφτεσαι «όλα εντάξει, άντε να φάμε και κανέναν τώρα», αρχίζει ξαφνικά ένας καταιγισμός από χρωματοσφαιρίδια και απορείς πού διάολο σε είδαν. Αλλά αυτό είναι που σε εξιτάρει σε όλο το παιχνίδι: να καταφέρεις να τη «φέρεις» σε κάποιον από τους αντιπάλους σου πρώτος, χωρίς οι συμπαίκτες του να σε πάρουν χαμπάρι.Γενικότερος σκοπός του paintball είναι να πετύχεις τον αντίπαλο με τα χρωματοσφαιρίδια που είσαι εφοδιασμένος, χρησιμοποιώντας ένα αεροβόλο όπλο. Ωστόσο, απαραίτητη προϋπόθεση του παιχνιδιού είναι να «μαρκάρεις» με χρώμα τον αντίπαλο και όχι απλά να τον πετύχεις, διαφορετικά αυτός συνεχίζει κανονικά στο παιχνίδι. Όποιος βαφτεί, σηκώνει ψηλά το όπλο του ώστε να δηλώσει την αποχώρηση του και εγκαταλείπει το χώρο. Ο αριθμός των ατόμων που απαρτίζουν την κάθε ομάδα ξεχωριστά εξαρτάται από τη διαμόρφωση του εκάστοτε χώρου διοργάνωσης. Στις πίστες της Παιανίας, ο μικρότερος αριθμός είναι τα 4 άτομα, ενώ ο μεγαλύτερος τα 30.
Η είσοδος στο «πεδίο της μάχης» γίνεται φορώντας τις ειδικά σχεδιασμένες προστατευτικές μάσκες. Χωρίς αυτές, δεν επιτρέπεται -από τους κριτές- σε κανέναν η πρόσβαση στο χώρο. Οποιαδήποτε επαφή του σφαιριδίου με το πρόσωπο μπορεί να προκαλέσει σοβαρούς τραυματισμούς. Από εκεί και πέρα οι παίκτες φοράνε τα ρούχα της αρεσκείας τους, εκτός και αν θέλουν να νοικιάσουν ειδικές φόρμες ώστε να μη λερωθούν από το χρώμα. Καταλληλότερα ρούχα θεωρούνται οι μπλούζες με μακριά μανίκια και τα τζιν. Αυτό συμβαίνει για να προστατεύονται αποτελεσματικότερα οι παίκτες στην περίπτωση που τους πετύχει η μπίλια σε μικρότερη από την επιτρεπόμενη απόσταση (5 μέτρα), πράγμα που σημαίνει ότι θα φύγουν με κάποια μελανιά στο σώμα. Οι περισσότεροι πάντως προτιμούν να ντύνονται με στολές παραλλαγής.Ο ελάχιστος χρόνος που νοικιάζεις το χώρο είναι οι τέσσερις ώρες. Ωστόσο, αυτός ο χρόνος διαιρείται σε παιχνίδια μικρότερης διάρκειας. Στο Bouncing Betty Paintball Field, για παράδειγμα, κάθε «μάχη» διαρκεί δέκα λεπτά. Μετά το τέλος του προβλεπόμενου χρόνου, γίνεται ένα μικρό διάλειμμα και στη συνέχεια ακολουθείται η ίδια διαδικασία, μέχρι να συμπληρωθεί το τετράωρο. Τα σενάρια που ακολουθούνται είναι τρία, με το βασικό να ονομάζεται «Deathmatch». Σε αυτό κάθε ομάδα προσπαθεί να πετύχει πρώτη όλους τους παίκτες του αντιπάλου εντός του προβλεπόμενου χρονικού ορίου. Το δεύτερο σενάριο ονομάζεται «Capture the flag», όπου η κάθε ομάδα προσπαθεί να πάρει τη σημαία του αντιπάλου και να την πάει στο αρχηγείο της. Το τρίτο σενάριο, τέλος, είναι το «Centreflag»: μια σημαία τοποθετείται στο κέντρο του πεδίου και... όποιος προλάβει!
Το πεδίο στήνεται ανάλογα με την έμπνευση του εκάστοτε διοργανωτή. Συγκεκριμένα, στο πεδίο της Παιανίας υπάρχουν τρεις πίστες. Η μία θυμίζει σκηνικό οδομαχίας με οχυρώ¬ματα και αναποδογυρισμένα αυτοκίνητα. Η άλλη έχει σπιτάκια, όπου η μία ομάδα μπαίνει σε αυτά και η άλλη προσπαθεί να την εντοπίσει, ενώ η τρίτη αποτελείται από γέφυρες και αναχώματα.Οι περισσότεροι παίκτες δεν ακολουθούν κάποια στρατηγική. Ξεκινούν από το αρχηγείο τους και μόλις δοθεί το έναυσμα τρέχουν σκόρπια στο χώρο, αρχίζοντας να πυροβολούν προς της μεριά του αντιπάλου. Ωστόσο, αν δεν ακολουθήσεις ένα σχέδιο, το παιχνίδι χάνεται εύκολα. «Η πιο συνηθισμένη στρατηγική είναι να πας παρέα με έναν συμπαίκτη σου, ώστε αυτός να σε καλύπτει. Άλλη στρατηγική, πολύ συχνή στο σενάριο με τη σημαία, είναι να αφήνει ένας παίκτης το όπλο του και να τρέχει όσο πιο γρήγορα μπορεί μέχρι να φτάσει τη σημαία. Οι υπόλοιποι τρέχουν πίσω του και πυροβολούν για να τον καλύψουν. Στο paintball, πάντως, μεγαλύτερη σημασία έχει να λειτουργεί η ομάδα σαν ομάδα. Να φωνάζουν, δηλαδή, οι παίκτες μεταξύ τους ώστε να βρίσκουν πιο εύκολα τους αντιπάλους», εξηγεί ο Γιάννης.
ΙΝFΟS:
Το «Bouncing Betty Pointball Field» βρίσκεται στην Παιανία. Το κόστος κάθε συμμετοχής είναι 25€ (περιλαμβάνει 150 σφαιρίδια, την προστατευτική μάσκα και το όπλο. Αν κάποιος διαθέτει δικό του όπλο, το κόστοs πέφτει στα 5 €).
Το website: http://www.bouncing-betty.gr/
Λίστα με οργανωμένους χώρους paintball στην Ελλάδα: http://www.pbreview.com/fields/75
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου