Βασίλης Θανόπουλος
Μεγάλη απογοήτευση και άγχος για το τι «μέλλει γενέσθαι», έχει προκαλέσει η τεράστια οικονομική κρίση που πλήττει ολόκληρο τον κόσμο. Μετοχές χάνουν μέχρι και το 50% της αξίας τους, τεράστιες επιχειρήσεις κλείνουν και αρκετές χώρες φλερτάρουν με την πτώχευση. Για να ανακοπεί λοιπόν, η κατρακύλα του χρηματοπιστωτικού συστήματος υιοθετήθηκαν οικονομικά μέτρα, που προβλέπουν επιχορήγηση τεράστιων ποσών για τη διάσωση τραπεζών και οργανισμών. Ποιος δεν θυμάται το σχέδιο Πόλσον που ψηφίστηκε από τις Η.Π.Α πριν από κάποιους μήνες και προβλέπει την επιχορήγηση 700 δισεκατομμυρίων δολαρίων;
Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της ανθρωπιστικής οργάνωσης Oxfam, 967 εκατομμύρια άνθρωποι μαστίζονται από την πείνα παγκοσμίως. Για την εκρίζωση του υποσιτισμού αυτών των ανθρώπων θα αρκούσαν σύμφωνα με σχετική έρευνα του ΟΗΕ 30 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως. Με λίγα λόγια λιγότερο από το 5% του σχεδίου Πόλσον. Παρόλα αυτά, η εύρεση των αναγκαίων χρημάτων φαντάζει άπιαστο όνειρο για όλες αυτές τις οργανώσεις που μάχονται να καταπολεμήσουν την παγκόσμια φτώχεια. Σύμφωνα με τις δηλώσεις του εκπρόσωπου του ΠΠΤ (Παγκόσμιο Πρόγραμμα Τροφίμων) η μεγαλύτερη δυσκολία είναι η εύρεση των απαιτούμενων πόρων. Συγκεκριμένα δήλωσε: « Με το σχέδιο σωτηρίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος που ενέκριναν οι ΗΠΑ, το ΠΠΤ θα μπορούσε να λειτουργεί 100 χρόνια, καλύπτοντας την ανάγκη για τροφή όλου του κόσμου». Τραγική ειρωνεία αν σκεφτεί κανείς το πόσο εύκολα βρέθηκαν τα χρήματα για τις τράπεζες.
Χωρίς τις σωστές διορθωτικές παρεμβάσεις, η πείνα, ο υποσιτισμός, οι ασθένειες και ο θάνατος που προκαλούνται επαναλαμβάνονται σε κάθε γενεά. Οι πεινασμένοι υποφέρουν μέσα στη σιωπή και για κάποιο που δεν έχει έμπειρο μάτι, σε πολλούς από αυτούς, δεν φαίνονται άμεσα εξωτερικά σημεία της σοβαρότητας της πείνας που τους καταπονεί. Η χρόνια πείνα αυξάνει την ευπάθεια στις ασθένειες. Οι άνθρωποι νιώθουν αδύνατοι και ληθαργικοί. Η ικανότητα τους για εργασία μειώνεται και αυτό επηρεάζει την οικονομία. Αυτό με τη σειρά του συντείνει στην πείνα και τη φτώχεια που βασανίζει τις οικογένειες με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος που διαιωνίζει το πρόβλημα.
Κάθε πέντε λεπτά πεθαίνει κάπου στον κόσμο ένα παιδί κάτω των δέκα ετών από πείνα ή συναφείς αιτίες αν και η θεραπεία ενός υποσιτιζόμενου παιδιού κοστίζει μόνο 60 δολάρια περίπου το χρόνο. Οι ελλείψεις της διατροφής σε βιταμίνες και άλλα στοιχεία προκαλούν ανεπάρκεια της σωματικής ανάπτυξης των παιδιών, μειωμένη ανάπτυξη των πνευματικών ικανοτήτων και τύφλωση. Οι αναιμίες που προκύπτουν λόγω έλλειψης σιδήρου είναι υπεύθυνες για το 20% των θανάτων των μητέρων στην Αφρική και στην Ασία. Ο υποσιτισμός δεν είναι απλώς το αποτέλεσμα έλλειψης τροφής. Είναι μια παθολογία που προκαλείται κυρίως από την έλλειψη βασικών θρεπτικών ουσιών. Τα τελευταία πέντε χρόνια, η χρήση των έτοιμων προς χρήση θεραπευτικών διατροφικών σκευασμάτων έχει αλλάξει ριζικά την προσέγγιση στη θεραπεία του σοβαρού υποσιτισμού οξείας μορφής. Τα προπαρασκευασμένα αυτά τρόφιμα, που είναι συσκευασμένα σε ατομικές μερίδες, περιλαμβάνουν όλα τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά. Όντας εύκολα στη χορήγηση, οι ίδιες οι μητέρες – δεν χρειάζεται να μεσολαβήσουν γιατροί ή νοσηλευτές – είναι σε θέση να αναλάβουν τη φροντίδα των παιδιών που κινδυνεύουν και άρα μπορούν να επωφεληθούν πολύ περισσότερο. Το μόνο που χρειάζεται είναι να βρεθούν οι πόροι για την αγορά των προπαρασκευασμένων τροφίμων.
Παρά την πρόοδο που έχει επιτευχθεί στην επισιτιστική επιστήμη, η διεθνής και εθνική επισιτιστική βοήθεια αποτελείται ακόμα κυρίως από χυλούς δημητριακών φτιαγμένων από καλαμπόκι ή ρύζι, που ισοδυναμούν με μία διατροφή με ψωμί και νερό. Αυτές οι τροφές δεν ανταποκρίνονται στις ελάχιστες διατροφικές ανάγκες των ευάλωτων παιδιών ηλικίας μεταξύ έξι μηνών και τριών ετών, που βρίσκονται σε μία κρίσιμη ηλικία για την ανάπτυξή τους. «Οι κυβερνήσεις, οι δωρήτριες χώρες και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας θα πρέπει να χαράξουν άμεσα νέες στρατηγικές και χρηματοδότηση, προκειμένου να υλοποιηθούν καινούρια κριτήρια στην επισιτιστική βοήθεια», δήλωσε ο Ολιβιέ Λονγκέ (Olivier Longué), Γενικός Διευθυντής της ACF (Δράση κατά της πείνας) στην Ισπανία. «Δεν μπορούμε να συνεχίζουμε να παρέχουμε τροφές ως επισιτιστική βοήθεια που δε θα διανοούμασταν να δώσουμε στα δικά μας παιδιά».
Το 2000 οι χώρες-μέλη του ΟΗΕ, θέτοντας τους στόχους της χιλιετίας είχαν δεσμευθεί ότι θα μειώσουν κατά το ήμισυ τα ποσοστά του παγκόσμιου πληθυσμού που ζει με λιγότερο από 1 δολάριο την ημέρα και των λιμοκτονούντων μέχρι το 2015. Κάτι βέβαια που δεν φαίνεται να γίνεται εφικτό αφού, σύμφωνα με το δελτίο τύπου της Παγκόσμιας Τράπεζας η διεθνής κρίση θα επιδεινώσει την κατάσταση στις αναπτυσσόμενες χώρες, αυξάνοντας των αριθμό των θυμάτων του υποσιτισμού.
Το βασικό, λοιπόν ερώτημα είναι το αν θα κρατήσουν οι χώρες την υπόσχεσή τους για την χρηματοδότηση και την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας. Τα αφρικανικά κράτη ήδη από τις αρχές του χρόνου κάλεσαν τις ανεπτυγμένες χώρες να τηρήσουν τις υποσχέσεις τους για αύξηση της ανθρωπιστικής βοήθειας, παρά την κρίση.
Πολλοί είναι αυτοί που προσπαθούν να βρουν το νέο οικονομικό σχηματισμό που θα αντικαταστήσει το προβληματικό πια φιλελεύθερο καπιταλιστικό σύστημα. Όποια και αν είναι η νέα επιλογή, ένα είναι σίγουρο. Πως πρέπει να είναι πιο ανθρωποκεντρική, με γνώμονα την επιβίωση του συνόλου και όχι τον εξειδικευμένο πλούτο των ολίγων. Ειδάλλως πέρα από την οικονομική χρεοκοπία που βιώνουμε αυτή τη στιγμή, θα αντιμετωπίσουμε και την ηθική χρεοκοπία της ανθρωπότητας.
ΠΗΓΕΣ
http://www.msf.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=1971&Itemid=236
http://www.oxfam.org/en/pressroom/pressrelease/2009-01-26/global-food-crisis-will-worsen-1bn-hungry-people-need-help
http://www.wfp.org/english/?ModuleID=137&Key=2864
http://www.youtube.com/watch?v=ToojD6T-2B8
http://www.worldhunger.org/
http://www.servingourworld.org/index.htm?gclid=CLTJxcbHvpgCFZCD3godL0Q1YQ
http://www.globalenvision.org/topics/food?gclid=CMu4juHHvpgCFZCD3godL0Q1YQ
Μεγάλη απογοήτευση και άγχος για το τι «μέλλει γενέσθαι», έχει προκαλέσει η τεράστια οικονομική κρίση που πλήττει ολόκληρο τον κόσμο. Μετοχές χάνουν μέχρι και το 50% της αξίας τους, τεράστιες επιχειρήσεις κλείνουν και αρκετές χώρες φλερτάρουν με την πτώχευση. Για να ανακοπεί λοιπόν, η κατρακύλα του χρηματοπιστωτικού συστήματος υιοθετήθηκαν οικονομικά μέτρα, που προβλέπουν επιχορήγηση τεράστιων ποσών για τη διάσωση τραπεζών και οργανισμών. Ποιος δεν θυμάται το σχέδιο Πόλσον που ψηφίστηκε από τις Η.Π.Α πριν από κάποιους μήνες και προβλέπει την επιχορήγηση 700 δισεκατομμυρίων δολαρίων;Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της ανθρωπιστικής οργάνωσης Oxfam, 967 εκατομμύρια άνθρωποι μαστίζονται από την πείνα παγκοσμίως. Για την εκρίζωση του υποσιτισμού αυτών των ανθρώπων θα αρκούσαν σύμφωνα με σχετική έρευνα του ΟΗΕ 30 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως. Με λίγα λόγια λιγότερο από το 5% του σχεδίου Πόλσον. Παρόλα αυτά, η εύρεση των αναγκαίων χρημάτων φαντάζει άπιαστο όνειρο για όλες αυτές τις οργανώσεις που μάχονται να καταπολεμήσουν την παγκόσμια φτώχεια. Σύμφωνα με τις δηλώσεις του εκπρόσωπου του ΠΠΤ (Παγκόσμιο Πρόγραμμα Τροφίμων) η μεγαλύτερη δυσκολία είναι η εύρεση των απαιτούμενων πόρων. Συγκεκριμένα δήλωσε: « Με το σχέδιο σωτηρίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος που ενέκριναν οι ΗΠΑ, το ΠΠΤ θα μπορούσε να λειτουργεί 100 χρόνια, καλύπτοντας την ανάγκη για τροφή όλου του κόσμου». Τραγική ειρωνεία αν σκεφτεί κανείς το πόσο εύκολα βρέθηκαν τα χρήματα για τις τράπεζες.
Χωρίς τις σωστές διορθωτικές παρεμβάσεις, η πείνα, ο υποσιτισμός, οι ασθένειες και ο θάνατος που προκαλούνται επαναλαμβάνονται σε κάθε γενεά. Οι πεινασμένοι υποφέρουν μέσα στη σιωπή και για κάποιο που δεν έχει έμπειρο μάτι, σε πολλούς από αυτούς, δεν φαίνονται άμεσα εξωτερικά σημεία της σοβαρότητας της πείνας που τους καταπονεί. Η χρόνια πείνα αυξάνει την ευπάθεια στις ασθένειες. Οι άνθρωποι νιώθουν αδύνατοι και ληθαργικοί. Η ικανότητα τους για εργασία μειώνεται και αυτό επηρεάζει την οικονομία. Αυτό με τη σειρά του συντείνει στην πείνα και τη φτώχεια που βασανίζει τις οικογένειες με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος που διαιωνίζει το πρόβλημα.
Κάθε πέντε λεπτά πεθαίνει κάπου στον κόσμο ένα παιδί κάτω των δέκα ετών από πείνα ή συναφείς αιτίες αν και η θεραπεία ενός υποσιτιζόμενου παιδιού κοστίζει μόνο 60 δολάρια περίπου το χρόνο. Οι ελλείψεις της διατροφής σε βιταμίνες και άλλα στοιχεία προκαλούν ανεπάρκεια της σωματικής ανάπτυξης των παιδιών, μειωμένη ανάπτυξη των πνευματικών ικανοτήτων και τύφλωση. Οι αναιμίες που προκύπτουν λόγω έλλειψης σιδήρου είναι υπεύθυνες για το 20% των θανάτων των μητέρων στην Αφρική και στην Ασία. Ο υποσιτισμός δεν είναι απλώς το αποτέλεσμα έλλειψης τροφής. Είναι μια παθολογία που προκαλείται κυρίως από την έλλειψη βασικών θρεπτικών ουσιών. Τα τελευταία πέντε χρόνια, η χρήση των έτοιμων προς χρήση θεραπευτικών διατροφικών σκευασμάτων έχει αλλάξει ριζικά την προσέγγιση στη θεραπεία του σοβαρού υποσιτισμού οξείας μορφής. Τα προπαρασκευασμένα αυτά τρόφιμα, που είναι συσκευασμένα σε ατομικές μερίδες, περιλαμβάνουν όλα τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά. Όντας εύκολα στη χορήγηση, οι ίδιες οι μητέρες – δεν χρειάζεται να μεσολαβήσουν γιατροί ή νοσηλευτές – είναι σε θέση να αναλάβουν τη φροντίδα των παιδιών που κινδυνεύουν και άρα μπορούν να επωφεληθούν πολύ περισσότερο. Το μόνο που χρειάζεται είναι να βρεθούν οι πόροι για την αγορά των προπαρασκευασμένων τροφίμων.Παρά την πρόοδο που έχει επιτευχθεί στην επισιτιστική επιστήμη, η διεθνής και εθνική επισιτιστική βοήθεια αποτελείται ακόμα κυρίως από χυλούς δημητριακών φτιαγμένων από καλαμπόκι ή ρύζι, που ισοδυναμούν με μία διατροφή με ψωμί και νερό. Αυτές οι τροφές δεν ανταποκρίνονται στις ελάχιστες διατροφικές ανάγκες των ευάλωτων παιδιών ηλικίας μεταξύ έξι μηνών και τριών ετών, που βρίσκονται σε μία κρίσιμη ηλικία για την ανάπτυξή τους. «Οι κυβερνήσεις, οι δωρήτριες χώρες και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας θα πρέπει να χαράξουν άμεσα νέες στρατηγικές και χρηματοδότηση, προκειμένου να υλοποιηθούν καινούρια κριτήρια στην επισιτιστική βοήθεια», δήλωσε ο Ολιβιέ Λονγκέ (Olivier Longué), Γενικός Διευθυντής της ACF (Δράση κατά της πείνας) στην Ισπανία. «Δεν μπορούμε να συνεχίζουμε να παρέχουμε τροφές ως επισιτιστική βοήθεια που δε θα διανοούμασταν να δώσουμε στα δικά μας παιδιά».Το 2000 οι χώρες-μέλη του ΟΗΕ, θέτοντας τους στόχους της χιλιετίας είχαν δεσμευθεί ότι θα μειώσουν κατά το ήμισυ τα ποσοστά του παγκόσμιου πληθυσμού που ζει με λιγότερο από 1 δολάριο την ημέρα και των λιμοκτονούντων μέχρι το 2015. Κάτι βέβαια που δεν φαίνεται να γίνεται εφικτό αφού, σύμφωνα με το δελτίο τύπου της Παγκόσμιας Τράπεζας η διεθνής κρίση θα επιδεινώσει την κατάσταση στις αναπτυσσόμενες χώρες, αυξάνοντας των αριθμό των θυμάτων του υποσιτισμού.Το βασικό, λοιπόν ερώτημα είναι το αν θα κρατήσουν οι χώρες την υπόσχεσή τους για την χρηματοδότηση και την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας. Τα αφρικανικά κράτη ήδη από τις αρχές του χρόνου κάλεσαν τις ανεπτυγμένες χώρες να τηρήσουν τις υποσχέσεις τους για αύξηση της ανθρωπιστικής βοήθειας, παρά την κρίση.
Πολλοί είναι αυτοί που προσπαθούν να βρουν το νέο οικονομικό σχηματισμό που θα αντικαταστήσει το προβληματικό πια φιλελεύθερο καπιταλιστικό σύστημα. Όποια και αν είναι η νέα επιλογή, ένα είναι σίγουρο. Πως πρέπει να είναι πιο ανθρωποκεντρική, με γνώμονα την επιβίωση του συνόλου και όχι τον εξειδικευμένο πλούτο των ολίγων. Ειδάλλως πέρα από την οικονομική χρεοκοπία που βιώνουμε αυτή τη στιγμή, θα αντιμετωπίσουμε και την ηθική χρεοκοπία της ανθρωπότητας.
ΠΗΓΕΣ
http://www.msf.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=1971&Itemid=236
http://www.oxfam.org/en/pressroom/pressrelease/2009-01-26/global-food-crisis-will-worsen-1bn-hungry-people-need-help
http://www.wfp.org/english/?ModuleID=137&Key=2864
http://www.youtube.com/watch?v=ToojD6T-2B8
http://www.worldhunger.org/
http://www.servingourworld.org/index.htm?gclid=CLTJxcbHvpgCFZCD3godL0Q1YQ
http://www.globalenvision.org/topics/food?gclid=CMu4juHHvpgCFZCD3godL0Q1YQ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου