Συνεχίζεται και φέτος η «διελκυστίνδα» που διεξάγεται από τον Ιανουάριο του 1996 με αφορμή την κρίση των Ιμίων, μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων ψαράδων στην περιοχή του Αιγαίου. Παραβιάζοντας τα ελληνικά χωρικά ύδατα, τα τουρκικά αλιευτικά σκάφη ψαρεύουν τσιπούρες σε μικρή απόσταση από τα ελληνικά νησιά, με αποτέλεσμα να εγείρεται θέμα «γκρίζων ζωνών», αλλά και να μεγεθύνονται οι οικονομικές επιπτώσεις για τους Έλληνες ψαράδες.
Η «μάχη της τσιπούρας» κρατά εδώ και…13 χρόνια με αφορμή την κρίση που είχε δημιουργηθεί στην βραχονησίδα των Ιμίων. Από τότε μέχρι σήμερα Έλληνες και Τούρκοι ψαράδες «διαγκωνίζονται» για την αλίευση της «κορονάτης μαύρης τσιπούρας», που ξεκινά από τις αρχές Δεκεμβρίου και κορυφώνεται προς τα τέλη Φεβρουαρίου. Μπορεί τα ελληνικά χωρικά ύδατα να εκτείνονται στα 6 μίλια από τη φυσική ακτογραμμή των νησιών, παρατηρείται, όμως, το φαινόμενο οι Τούρκοι ψαράδες να φθάνουν και μόλις 2 μίλια από τα νησιά του Αιγαίου για να ψαρέψουν. Η τουρκική προκλητικότητα, όμως, δεν σταματάει εδώ. Τουρκικά αλιευτικά σκάφη πλέουν ανάμεσα στα καΐκια της Καλύμνου και της Κω και κόβουν τα παραγάδια που έχουν ρίξει οι Έλληνες ψαράδες. Η ταχύτητα, μάλιστα, που αναπτύσσουν είναι πολλές φορές τόσο μεγάλη που τα θαλάσσια ρεύματα αναποδογυρίζουν τα ελληνικά σκάφη, με συνέπεια να τίθεται σε κίνδυνο η ζωή των ψαράδων. Στην περιοχή βρίσκονται, πάντα, ένα πλωτό του ελληνικού Λιμενικού, και από την «αντίπερα όχθη», μια ακταιωρός της τουρκικής ακτοφυλακής που παρακολουθούν διακριτικά τις εξελίξεις. Συνομιλήσαμε με τον πρόεδρο των Αλιέων Καλύμνου, Γιώργο Κατσοτούρχη καθώς και τον πρόεδρο της Πανελλήνιας Ένωσης Πλοιοκτητών Μέσης Αλιείας (ΠΕΠΜΑ), Δημήτρη Ταουλτζή σχετικά με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες ψαράδες στον ευρύτερο χώρο του Αιγαίου.ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΨΑΡΑΔΩΝ
«Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι τα μεγάλα αλιευτικά σκάφη της Τουρκίας – τα λεγόμενα γρι- γρι, 50 μέτρα σκάφη-, τα οποία ψαρεύουν μέσα στα ελληνικά χωρικά ύδατα, χωρίς να παρενοχλούνται από κανένα με την επιχείρηση της τουρκικής ακταιωρού» μας επεσήμανε ο κ. Γιώργος Κατσοτούρχης. Τόνισε, επίσης, ότι τα «11 τουρκικά γρι- γρι έχουν “σκουπίσει” όλα τα παραγάδια στη γύρω περιοχή, και οι Καλύμνιοι ψαράδες, περίπου 130 οικογένειες, περιμένουν, τώρα, από την κυβέρνηση να τους αποζημιώσει». Για οικονομική καταστροφή και χαμένο αγώνα έκανε λόγο ο ίδιος σε ό,τι αφορά τα χρήματα που έχουν χάσει οι Έλληνες ψαράδες αναφέροντας ότι «στην περιοχή δουλεύουνε 35 ελληνικά αλιευτικά σκάφη, και αυτοί οι άνθρωποι τα χάσανε τώρα όλα, δεν απόμεινε τίποτα, είναι μια ζημιά που ανέρχεται στο 1.000.000 ευρώ για αυτούς τους δύο μήνες» Ο κ. Κατσοτούρχης μας περιέγραψε, ακόμα, ένα περιστατικό σχετικά με τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν οι ψαράδες από την προσέγγιση της τουρκικής ακταιωρού, με αριθμό νηολογίας 304, κοντά στα ελληνικά αλιευτικά σκάφη. «Αυτή η μεγάλη ακταιωρός πέρασε πρόσφατα από απόσταση δύο μέτρων από ένα καΐκι και έριξε τους ψαράδες στη θάλασσα» ανέφερε εμφατικά. Κατήγγειλε, επίσης, την απάθεια της ελληνικής λιμενικής αρχής, υπογραμμίζοντας πως «το δικό μας πλωτό καθόταν και παρακολουθούσε, λες και δεν συνέβη τίποτα».Στο ίδιος μήκος κύματος κινείται και ο κ. Δημήτρης Ταουλτζής, ο οποίος μας περιέγραψε τη γέννηση του ζητήματος από το 1995, όταν ακόμα οι Τούρκοι ψαράδες ψάρευαν στον Εύξεινο Πόντο και μετακινήθηκαν, αργότερα, προς το Αιγαίο Πέλαγος. «Από το 1995 οι υπεράριθμοι Τούρκοι ψαράδες κάτω από συνθήκες πλήρους ασυδοσίας κατέστρεψαν τα αποθέματα του γαύρου και της σαρδέλας, και γενικά των αφροψάρων στη Μαύρη Θάλασσα» ανέφερε χαρακτηριστικά. Και συνεχίζοντας, σημείωσε ότι «αφέθηκαν, όμως, στη συνέχεια, ανεξέλεγκτοι να “περάσουν” και στο Αιγαίο πέλαγος, εκμεταλλευόμενοι τα περιοριστικά μέτρα που άρχισαν να εφαρμόζονται σε βάρος του ελληνικού στόλου- καθώς και των υπόλοιπων ευρωπαϊκών στόλων- την εποχή εκείνη». Θεωρεί, επίσης, ότι η «αδράνεια» της ελληνικής πλευράς, έχει ως αποτέλεσμα την παραβίαση των ελληνικών χωρικών υδάτων από τα τουρκικά αλιευτικά σκάφη. Κατόπιν, έκανε λόγο για καταστρατήγηση της υφαλοκρηπίδας από τις τουρκικές μηχανότρατες και τα γρι- γρι λέγοντας πως «όταν ένα τουρκικό σκάφος βρίσκεται δυτικά της Μυτιλήνης και ξεπερνάει τα έξι μίλια, τότε, δεν μπορούμε να μιλάμε για υφαλοκρηπίδα». Μας μίλησε, ακόμα, για την «αποθράσυνση» των Τούρκων ψαράδων, οι οποίοι «πριν από λίγο διάστημα βρισκόντουσαν πέντε μίλια ανοιχτά της Μαρώνειας, δηλαδή μεταξύ Αλεξανδρούπολης και Καβάλας». Επεσήμανε ότι «επεκτείνονται κάθε χρόνο, σταδιακά και μεθοδικά, όλο και πιο δυτικά, με αποτέλεσμα πριν δύο χρόνια να ψαρέψουν σε κοντινή απόσταση από τις βόρειες Σποράδες».
Παράλληλα, προσέθεσε ότι «στην περιοχή αυτή υπάρχει ένας αρχαιολογικός χώρος, τεραστίων διαστάσεων, ο οποίος είναι ταυτόσημος με την έκταση του θαλάσσιου πάρκου των βόρειων Σποράδων, όπου τα ελληνικά σκάφη απαγορεύεται να ψαρέψουν». Χαρακτήρισε, ωστόσο, «τραγελαφικό» το γεγονός ότι «οι Τούρκοι ψαρεύουν κοντά σε αυτή τη περιοχή κανονικά, ενώ για τους Έλληνες ψαράδες θεωρείται απαγορευμένη ζώνη». Εκτίμησε, τέλος, ότι οικονομικές επιπτώσεις είναι τεράστιες, δεδομένου ότι στη περιοχή του βορειανατολικού Αιγαίου υπάρχουν περίπου 500 τουρκικά σκάφη, τα οποία είναι διπλάσια από τα ελληνικά. Ωστόσο, πέρα από τις οικονομικές επιπτώσεις, ο κ. Δουαλτζής αναγνώρισε και ηθικές. Συγκεκριμένα, ανέφερε ότι «όταν, εμείς το καλοκαίρι παροπλίζουμε τα σκάφη μας για τέσσερις μήνες προκειμένου να ολοκληρωθεί η αναπαραγωγική διαδικασία του ψαριού, το ίδιο ακριβώς διάστημα, οι Τούρκοι ενταντικοποιούν την αλιεία τους».
http://tovima.dolnet.gr/default.asp?pid=2&ct=32&artid=247797
http://www.enet.gr/online/online_text/c=110,dt=02.01.2008,id=94091808
http://www.paron.gr/v3/new.php?id=21823&colid=25&dt=2008-01-06
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου